Dat Jan Pieterszoon Coen meedogenloos was, wist iedereen al. Maar zo’n man kon de VOC juist goed gebruiken om de hoofdprijs te veroveren: de Banda-eilanden, de exclusieve producenten van twee kostbare specerijen, muskaatnoten en foelie. Maar Coen faalde. Tijdens de aanval vluchtte het merendeel van de Bandanezen de bergen in. En ondertussen werd zijn legertje door ziekte steeds kleiner. Toen viel het fatale besluit. Honderden gevangen Bandanezen werden als slaven naar Java afgevoerd (onderweg stierven er 176), 44 opgepakte Bandese leiders werden na een schijnproces onthoofd en de vluchtelingen in de bergen werden uitgehongerd tot de dood.

Alles bij elkaar had Coen duizenden doden op zijn geweten. Het bestuur van de VOC reageerde geschokt, maar vooral vanwege de massamoord op de leiders. De naam Coen roept nog steeds heftige reacties op, blijkt uit het fel getoonzette Banda van Marjolein van Pagee. Ze beschrijft de man en de moordpartijen, maar geeft ook een overzicht van de latere Coen-verering én de kritiek die steeds weer klonk, tegenwoordig luider dan ooit.
—